Final Report

“ t lijkt wel gisteren alsof ik het vliegtuig uit stapte..” Nou, niet bepaald. Hoe mooie ervaring het ook geweest is, het lijkt een eeuwigheid geleden dat ik voor het eerst voet zette op Australische bodem. Je doet en ziet zo ontzettend veel, dat het een leven (uit Wamel) geleden lijkt. Maar hoe je t went of keert, precies een week van nu vertrek ik van huis om weer te gaan naar thuis. Bij deze de laatste update van de afgelopen weken!

In het vorige verslag vertelde ik over de reis die ik ging maken naar het oosten en hoe erg ik daar naar toe leefden. En dames en heren, terecht hoor! I t’s been a blast! Na 4 maanden alleen maar Engels gepraat te hebben stond daar dan een maatje uit NL in Melbourne. We hadden t er al vaak op Skype over, dus als je daar dan eenmaal loopt, komt bij beide t besef al snel dat een hele mooie tijd gaat worden. We verbleven 2 weken in hetzelfde chille hostel, waar we achteraf veel leuke mensen ontmoet hebben. Ging eigenlijk wel vanzelf, de 2e avond al bijvoorbeeld: We hadden zin in een pilsje, dus besloten een 5l vat Heineken te kopen, en dat met onze vriendelijke medebewoners op te drinken. Echter gelde er een ‘no alcohol policiy’ en tja, zo’n vat is toch moeilijk over het hoofd te zien. Dus wat doe je dan? Precies! Dan drink je het in een parkje achter het hostel op. Maar 2 man in een vat in een park schiet ook niet op, dus besloten we het te verkopen aan een groep die verderop zat. Ze wouden het niet kopen, maar wel hebben als we mee met hen kaartje legde. Dikke prima, en supergezellig, vrijwel alleen maar mensen overal vandaan die alleen reizen, dus gelijk leuk allemaal. Verder nog vaak de stad in, stappen, dingen zien, city tour etc. en o.a. de Great Ocean Tour.

3 dagen weer met een groep op pad en stoppen op de mooiste plekken van Victoria. In onze dagen in het hostel hoorde we al best vaak van mensen die een auto huurde om gewoon met een groepje te gaan. Maar we hadden niet veel zin die dingen allemaal te regelen, de georganiseerde reis was relatief goedkoop, dus besloten daar maar voor te gaan. Zo dachten ook Min Tjun Tzu en haar familie. De groep bestond out 18 man of zo, waarvan 12 Aziaten. Dus meteen al spijt natuurlijk toen we die bus instapte. Het idee om een epilepsieaanval te faken om ons geld terug te krijgen is dan ook niet onbesproken gebleven. Maar goed, zelf maar het beste van maken. De tour zelf zat ECHT slecht in mekaar, en onze tourguide John was behalve extreem lui en saai ook nog ontzettend ongemotiveerd. Dus nare tourguide + nare groep = wel even de goede sfeer herpakken. Wel hele mooie dingen onderweg gezien, maar die hadden we ook kunnen zien als we zelf een dag op pad gingen. Zo gingen we bvb. Om de dag op te vullen naar ‘cheese world.’ Bij t horen daarvan denk je aan een groot springkussens van kaas, of achtbanen van kaas, of zwemmen in een grote kaasfondue,… nee? Ik wel! Maar in feite was ‘cheese world' niks meer dan een oude schuur ter grote van een kinderboerderij waar een klein souvenirwinkeltje inzit plus en een aantal gepensioneerde vrouwen die blokjes kaas laten proeven. Dit was volgens John’s de veelbesproken sensationele kaasproeverij. Die avond verbleven we ergens in tentjes op een boerderij in de middel of nowhere. Ook een andere (leuke) groep verbleef daar waar we het die avond wel super gezellig mee hebben gehad. Oja, dat was overigens op 1e kerstdag. De andere groep had een leuke tourguide, die en heel maal voor ze gekookt had, gitaartje erbij, kerstmutsjes, t hele zooitje. Terwijl wij verderop aan de andere tafel aan ons kerstdiner zaten dat bestond uit : koude pasta, tamme sla en 1 stukje vlees/bot. Op mijn vraag of er nog meer vlees was antwoorde onze beste tourguide met : nee, eigenlijk niet, dacht niet dat jullie honger hadden. Maar goed, toch nog een goede kerst gehad, mede dankzij de wijn van cheeseworld. Desalniettemin, prachtige dingen gezien die ik voor geen goud had willen missen.

2 dagen later zijn hebben we nog een auto gehuurd met een aantal andere Nederlanders die we hadden leren kennen bij de citytour. Nog naar Philip island geweest, strandje, gesurft in de storm en een vriendin op een paardenranch bezocht midden in de nacht #random. Die avond hebben ze ons afgezet op het vliegveld voor de volgende trip.
We zouden 7:00 AM (‘s ochtends) aankomen in Sydney, en ik had met de host afgesproken dat we 8:00 bij zijn huis zouden zijn. Maar niemand thuis hé. 8:00, 9:00, 10:00, alles gezocht en opgezocht. Lig je daar in de voortuin met al je spullen, 30 graden en al 30 uur wakker. Na de hoop bijna te hebben verloren toch even kijken in het FB-gesprek of we wel echt om 8uur hadden afgesproken. Jazeker wel, alleen om 8:00 PM i.p.v. 8:00 AM. Klein organisatiefoutje inderdaad (sorry nog Erik.) Gelukkig kende we al iemand in Sydney die ook op doortocht was vanuit Melbourne. Dus konden de tassen droppen bij hem en daarmee zijn we naar het strand gegaan. Vervolgens echt een marathon geslapen om fit te zijn voor oud en nieuw.

NYE hebben we gevierd met vrienden van school die in Sydney stage lopen. Perfect uitzicht op het vuurwerk, waarvan je enkel gewend bent het op het journaal te zien. De dagen in Sydney bestonden verder vooral uit relaxen en mensen opzoeken die we eerder ontmoet hadden uit Melbourne/van school. Wat wel nog echt niet onbesproken mag blijven, was de trip in de Blue Mountains. Zeker in tegenstelling tot de tours die ik inmiddels gewend was, was deze echt briljant. Leuke groep en best wel een extreem en actieve tour. 200 m abseilen in 6 etappes, flinke hikes (999 stairs) en cliffjumps en waterabseill, gewoon super gaaf. Paar dagen later helaas weer terug naar huis waar nog een flinke mountain schoolwerk op me zat te wachten. Over met de pret….

In Melbourne zat ik nog een dagje vast, en was Erik al op weg naar Nederland weer.. De plek waar je het 2 weken super leuk hebt gehad en veel dingen hebt gedaan, en daar loop je weer zielsalleen te struinen. Laatste wat je dan wilt doen is voor 1 dag nog je best gaan doen mensen te ontmoeten, dus besloot maar wat slaap te pakken. Word ik wakker gemaakt door wel heel vriendelijke gast, die per c wou dat ik mee uitging. Dus toch maar gedaan, maar is echt vaag dan, zeker aangezien we naar een club gingen waar je al hele leuke herinneringen hebt. Best wel een flop dus, en ook nog eens beroofd in het hostel waarschijnlijk die avond op een of andere manier van $180,-. De vakantie waar ik zolang naar uit had gekeken zat erop, en ik moest naar ruim 4 weken genieten weer terug naar Perth.

Eigenlijk de groep waarmee ik altijd optrek is bijna iedereen ook al weer van naar huis, dus was de eerste dagen best stil weer. Hard aan school gewerkt om van iets rampzaligs nog iets redelijks te maken. En kennelijk is dat gelukt aangezien ik een 8 vanuit school heb gekregen en een 8 vanuit me stage! 2 punten hoger dan ik ooit had durven dromen, wat wel echt een extreem lekker gevoel is. 0 stress hier meer, dus dat laatste weekje zing ik ook nog wel uit. Na me vakantie is er ook nog een meisje dat ik had leren kennen tijdens vakantie 5…eeh 9 dagen langsgekomen in Perth. Dus naast het werk ook wel super fijn om haar weer te zien, leuke dingen mee gedaan: Kings park, basketbalwedstrijd in de arena, Fremantle, strandje en die gewoon de stad laten zien. Paar dagen nadat zij weer terug naar Nederland ging, is er van de week de nieuwe Nederlandse stagiaire aangekomen. Aangezien ik weet hoe *** het kan zijn in het begin, help ik hem nu een beetje met accomodatie, stage en al die andere dingen.

Afgelopen maandag was er trouwens ook nog Australia Day; een nationale feestdag waarop heel Australia vrij is maar eigenlijk niemand weet precies waarom? Soort carnaval dus! Was wel echt leuk om zo een traditionele dag door te brengen met alleen maar lokale mensen. Een super groot huis dicht aan Swan River waar iedereen een beetje in en uit loopt. Konden er ook blijven slapen, drinken, eten, geen probleem allemaal.

Alles zit er dus een beetje op nu. Morgen nog een Beach volleybaltoernooi, laatste keer stappen, zondag laatste surf les. En dan nog 4 dagen stage waar ik de nieuwe stagiaire moet trainen om net zo ‘succesvol’ als mij te gaan worden;)

Jaloers dat voor hem het hele avontuur nu pas begint, maar anderzijds ergens ook opgelucht. Je hebt bepaalde (hoge) verwachtingen van een onderneming als deze, mede dankzij de grote verhalen die je van je voorgangers hoort. Ik wou dolgraag geloven dat het zou zijn zoals andere het hebben ervaren, maar ergens was ik altijd sceptisch: oké je gaat naar het buitenland, en tuurlijk dat is leuk, maar maakt het je echt een nieuw, beter mens? Hoe uit de hoogte het ook mag klinken, ik ben van mening van wel. Zeker niet beter dan andere, maar beter dan jezelf. Iedereen heeft wel dingen op zijn/haar lijstje staan die graag nog zou willen doen in zijn leven, en hoeveel van diezelfde dingen nemen we mee in ons graf waarvan we betreuren het niet gedaan te hebben. Ik denk dat ik niet alleen voor mezelf spreek als we soms jaloers zijn op de mensen die deze dingen wel doen. En al was het maar voor 1 keer, ik ben blij dat ik het was aan de andere kant van de tafel. Deze Australië reis heeft met niet alleen doen realiseren, maar ook leren begrijpen dat je écht alles kan doen als je maar echt wil.

Volgende week zondag ben ik weer thuis, en maandag zit ik weer in de schoolbanken.. Hoe mooie tijd ik hier ook gehad heb; het is fijn om weer naar school te gaan en me vrienden en familie te zien. En kijk zelfs weer uit naar dat lauwe biertje in een klamme, veelte drukke Ruth met carnaval!

Bedankt voor het lezen van me verslagen, en leuk om wat van jullie gehoord te hebben.

‘Cheers’ en tot snel!